Al sol de medianueche

Llibertina y lluxuriosa, lluminosa o desengañada, la poesía de Luis Salas ye too eso y muncho más. Un mundu propiu onde la realidá ye’l deséu y onde gobierna’l celu, que se consuma o lu consume, pero que siempre arde en fueu xubilosu d’un erotismu que nun tapez del too la fondura llírica, sentimental y social d’un poeta con personalidá propia. Poesía llibre pero na xusta midida, desenfrenada pero adomada pol metru, pol ritmu y pola rima, envasada con procuru y maestría nel formatu poéticu más clásicu y reconocible. Nesti cientu y mediu de sonetos remansa y aposienta l’anoxu y el rixu d’un autor únicu na lliteratura asturiana d’anguaño y de siempre. Nun lu hai como él.